Baśń średniowieczna

Opowieść o diablicy, kt?ra z miłości do człowieka piekło porzuciła. Za siedmioma g?rami, za siedmioma lasami i siedmioma rzekami żył sobie czarownik Stanisław. Kiedyś doradzał kr?lowi, lecz gdy z Zachodu nadeszła do Polski dziwna moda na palenie tych, co parają się czarami, musiał dw?r opuścić. I tak z roku na rok gorzkniał – coraz rzadziej o siebie dbał, za to coraz częściej miał smak na miody sycone, wina i piwa. Kr?tko m?wiąc: staczał się. Pewnego dnia w zapyziałej chatce czarownika pojawiła się piekielnie piękna niewiasta – piekielna, wszak z piekła rodem. Diablica owa dała nogę z czarciego świata, bo marzyła o tym, aby stać się człowiekiem, mieć rodzinę i o nią dbać. Nasz czarownik zakochał się w diablicy i postanowił pom?c jej w uzyskaniu ludzkiej postaci. Tymczasem w pogoń za uciekinierką wyruszył wysłannik Jego Najsroższej Niemiłosierności, niezbyt rozgarnięty lecz nadgorliwy diabeł Boruta, natomiast Stanisław zn?w trafił na dw?r kr?lewski, na kt?rym zamiast kr?la niepodzielnie rządził demoniczny ojciec kurator. Komu przypadnie ręka kr?lewny, kto pokona smoka i czy spełni się marzenie diablicy? Czy – jak to w baśniach bywa – wszyscy będą żyli długo i szczęśliwie?