Blask

Czy kiedykolwiek starczy nam odwagi, by być sobą? Guido i Costantino mieszkają w jednej kamienicy w samym sercu Rzymu. Choć żyją blisko siebie, ich charaktery i losy są całkowicie odmienne. Guido jest nieśmiały i wrażliwy. Pochodzi z dobrze sytuowanej rodziny, z kt?rą mieszka na czwartym piętrze. Chłopiec wychowuje się pod czujnym okiem mamki, trzymającej go w izolacji od świata. Rodzice Guida nie uczestniczą w jego wychowaniu, a na co dzień jego towarzyszami są jedynie książki. Costantino, syn dozorcy mieszkający w suterenie, jest krnąbrny i agresywny. Trenuje piłkę wodną, dużo się uczy, osiągając jednak kiepskie rezultaty. Ignorowany przez koleg?w ze względu na swoje ub?stwo, czuje się wyrzutkiem. Pomimo tych r?żnic, chłopc?w ciągnie do siebie siła, kt?rej nie potrafią się oprzeć, od kt?rej nie da się uciec, tak jak nie da się uciec przed własną naturą, będącą jak stalowa lina przeciągnięta nad przepaścią całego istnienia. Z biegiem lat bohaterowie oddalają się od siebie, dojrzewają w miejscach geograficznie odległych, nawiązują nowe relacje, pragnienie tego drugiego jednak nigdy nie przemija. Nie mogą zapomnieć o miłości, kruchej i zarazem męskiej, tragicznej jak odrzucenie, ambitnej jak pożądanie, miłości, kt?ra przewija się przez r?żne etapy życia, od dzieciństwa przez młodość aż po wiek dorosły. Dla niej Guido i Costantino zaryzykują wszystko, co zdobyli: swoje związki, poczucie bezpieczeństwa, a nawet osobistą nietykalność… „Blask to powieść o zakazanej miłości, kt?ra jest źr?dłem radości i smutku gł?wnych bohater?w. Czyta się ją świetnie, zmusza jednak do myślenia o inności, do skonfrontowania się z uniwersalnym problemem budzącym żal i b?l: czemu nie możemy być tym, kim chcemy i żyć jak chcemy?” Corriere della Sera „Tak jak miłość zmienia formę, zmienia ją i ta powieść, kt?ra stanowi podr?ż przez liczne style literackie. A na końcu dowiadujemy się, że każdy z nas może być tylko tym, kim naprawdę jest. I że prawdziwy blask kryje się w naszej wyjątkowej i wycierpianej odmienności”. La Nuova Sardegna