Dośpiew o tw?rczości wielkich romantyk?w polskich (Mickiewicz, Słowacki, Krasiński) z sędziwym klasykiem (Koźmian) w tle

Użyty w tytule termin „dośpiew” został objaśniony w "Przedsłowiu", kt?re zawiera też przekonanie, że zbyt mocno dotąd podkreślaliśmy romantyczny indywidualizm, podczas gdy wsp?łcześnie, w czasach relacji społecznych zdominowanych przez przyw?dc?w zarządzających konfliktem (divide et impera), wypada utwierdzać uczestnik?w życia kulturalnego w tym, że romantycy także rozmawiali z klasykami, nie tylko się z nimi kł?cili czy prowadzili walkę – estetyczną, etyczną, polityczną, społeczną. Prowadzili też dialog z sobą, choć niekiedy sp?r stawał się aż tak gorący, że zanosiło się na pojedynek. Romantyzm będzie tak długo z nami, niekiedy jako przestroga, jak długo będziemy aktualizować wiedzę o tej epoce i jej tw?rcach. Publikacja składa się z siedmiu rozdział?w bardzo zr?żnicowanych pod względem tematycznym i gatunkowym (są tu i wypowiedzi eseistyczne, i klasyczna rozprawa historycznoliteracka oraz naukowa recenzja ważnej monografii…). Niejako na drugim planie książka ta ujawnia także kulisy warsztatu doświadczonego wieloletnią praktyką badawczą i pisarską naukowca, humanisty, erudyty…