Polyubi menya, soldatik... (in Russian Language)

Pisatel' Vasil' Bykov - uchastnik Velikoj Otechestvennoj vojny, kotoraya opredelila temy, syuzhety i vybor geroev ego proizvedenij. Povesti ego prezhde vsego - o cheloveke, pytannom ledyanoj vodoj bolot, mokroj glinoj okopov, pustotoj lesa v nichejnoj polose, neizvestnost'yu ishoda vojny, soblaznom bessiliya, beznadezhnosti, otstupnichestva, beskonechnost'yu raskisshih dorog..."... Kak vsegda na fronte, spasu ot nemeckih min ne bylo nigde - ni v pole, ni v lesu, ni v gorode. Razve chto v zemle. No v zemle my uzhe nasidelis' za zimu, a tut v Avstrijskie Al'py prishla vesna, na pustyre zelenela usypannaya lyutikami trava, v palisadnikah zacvetala siren', dnem prigrevalo solnce. Na dushe posvetlelo, dazhe stanovilos' radostno ot predchuvstviya molodoj, bezdumnoj udachi. Osobenno kogda tebe uzhe perevalilo za dvadcat' i vpervye za vojnu poyavilas' nadezhda vyzhit'. A segodnya vdobavok popalsya pod ruki velosiped, na kotorom ne katalsya s detstva.Iz-za osnezhennyh hrebtov vynyrnulo utrennee solnce, slepyacshimi luchami neozhidanno udarilo v glaza, doroga metnulas' v storonu, koleso - v druguyu, i ya s razgona zagremel na mostovuyu. Prevozmogaya bol' v kolene, podnyal golovu i uvidel ryadom lyudej. Plotno prignannye k ucelevshej stene doma, stoyali dve komandirskie mashiny - amerikanskij "Villis" i trofejnyj "Horh", vozle kotoryh, udivlenno ustavivshis' na menya, zamerla gruppa oficerov. Konechno, eto bylo nachal'stvo. "I kogda ih prineslo syuda?" - nedoumenno podumal ya. Tiho rugnuvshis', stal ne spesha podymat'sya. Toropit'sya uzhe ne imelo smysla, ya otchetlivo soznaval, chto vlip, i dumal tol'ko o tom, kak by skoree perezhit' malopriyatnuyu vstrechu.- Posmotrite na nego! - prozvuchalo izdevatel'skim komandirskim tonom. - On dumaet, chto vojna uzhe konchilas'. Nemcy ne uspeli zastrelit', tak on sam na rozhon lezet... ..."