Quşların intiharına ağlamayın

…Adətən, he? kimə s?z sızdırmayan Ş?vqiyyə xanım o g?n Qaraqızın sarsıldığını g?r?b, nədənsə məsələni ona izah elədi. Bildirdi ki, zorlama məsələsidi. O tutulan cavan həqiqətən də g?nahsızdı. Tutulmalı olanı isə ?ox g?cl? adamlar himayə edir. O, baş verənlərə g?rə Hidayət m?əllimin hələ də ?z?nə yer tapa bilmədiyini s?ylədi. “Elə bilirsən taqsır Hidayət m?əllimdədi? Qətiyyən! İxtiyarı ?z əlində olsa nə var ki? Nə deyirlər, onu da eləyir…”Qaraqız tez-tez Hidayət m?əllimin ziyafətlərinə yığışan adamların tavırına bələd idi. ?oxu yekəxana, ?z?ndənrazı, g?ynəngedən adamlar idi. Dəfələrlə Hidayət m?əllimin onların ?n?ndə necə sıxıntı ke?irdiyinin, necə yaltaq bir g?rkəm aldığının şahidi olmuşdu. Amma Rza ha?ansa bir dəfə ona Hidayət m?əllimin he? də g?r?nd?y? qədər zəif, ?rəyiyumşaq, mağmın olmadığını ?ınqıllatmışdı. “Elə olsaydı, bu qədər malın, m?lk?n sahibi ola bilməzdi. Yadında saxla, Hidayət m?əllim ?oxmərtəbəli bina kimidi. Biz onun ancaq bir mərtəbəsini tanıyırıq, o biri mərtəbələrinə ?ıxmaq ???n pilləkən yoxdu, lift isə işləmir…” – deyib g?l?msəmişdi və bu s?zlər sırğa kimi qalmışdı Qaraqızın qulaqlarında…