Turbopatriotyzm

Kto chce lepiej zrozumieć wsp?łczesną Polskę, powinien uważniej przyjrzeć się jej modelom patriotyzmu. Naszą sferę publiczną organizuje nie zderzenie dw?ch partii, lecz znacznie od niego głębszy podział na Polskę Uśmiechniętą, kt?rej symbolem stał się czekoladowy orzeł Bronisława Komorowskiego, i Polskę Ufortyfikowaną – kroczącą w Marszu Niepodległości i opisywaną barwnie w przem?wieniach polityk?w prawicy. To softpatriotyzm i turbopatriotyzm. Z jednej strony otwartość, optymistyczny poch?d ku przyszłości, ale też zadowolenie, kt?re łatwo zmienia się w samozachwyt i pełne pogardy ignorowanie tych, kt?rzy w wyobrażonym „marszu na Zach?d” pozostali z tyłu. Z drugiej – lęk przed obcością i utratą tożsamości, fascynacja przeszłością, ale też godna uwagi umiejętność przywracania dumy i godności. Partyjna polityka jest tu zaledwie wierzchołkiem g?ry lodowej. Popkultura i dzieła starych mistrz?w, centra miast i najdalsze peryferia internetu, moda i gry komputerowe… To wszystko pola bitew, na kt?rych toczy się dziś walka między dwoma modelami tożsamości. „Mitologia pamięci”, „partyzantka semiologiczna”, „muzeum fantazmatyczne”, „retrotopia” i wiele innych – Marcin Napi?rkowski, semiotyk kultury, rozkłada wsp?łczesny patriotyzm na czynniki pierwsze. Choć o badanych zjawiskach pisze często z ironią i dystansem, „Turbopatriotyzm” jest książką pełną szacunku i badawczej ciekawości. Bo bez rzetelnej pr?by zrozumienia tych, z kt?rymi się nie zgadzamy, nie ma mowy o przekonaniu ich do naszej wizji świata.