Widok cudzego cierpienia

Rozwinięcie i uzupełnienie [i]O fotografii[/i] . Autorka powraca do wielu kwestii poruszanych wcześniej, skupiając się jednak na zagadnieniu przedstawiania obraz?w cierpienia w mediach, zwłaszcza w fotografii wojennej. Historyczny kontekst, w jakim powstawała książka (niedługo po ataku na World Trade Center), nie pozostał bez wpływu na charakter i temperaturę wywodu. W świecie, w kt?rym codziennie jesteśmy zalewani potokiem obraz?w pełnych okrucieństwa, w świecie po ludob?jstwie w Rwandzie i po wojnie w byłej Jugosławii, a zarazem w świecie, w kt?rym technika umożliwia prowadzenie wojny na odległość, przedstawianie obraz?w cierpienia rodzi nowe pytania i problemy etyczne. Sontag bezlitośnie tropi hipokryzję Zachodu  i stosowanie podw?jnych standard?w w pokazywaniu nieszczęścia, b?lu i śmierci. Zastanawia się nad rolą fotografii w kształtowaniu tak zwanej zbiorowej pamięci i stosunku do historii. W centrum rozważań stawia tym razem nie fotografa, lecz widza, kt?ry musi określić swoją postawę wobec widoku czyjegoś cierpienia; żadne spojrzenie nie jest niewinne.